نکته ای مهم در ارتباط با مقرراتی که مستند استنباط ما در استناد مسئولیت به اشخاص است

همه ما کارشناسان بررسی کننده حوادث کاری ، باید به یک نکته مهم توجه داشته باشیم و آن اینکه اگر قانونگذار ،  در راستای جلوگیری از بروز حادثه ، در ارتباط باکار با یک دستگاه خاص ، مقرراتی را  وضع نمود و اتفاقا ً حسب تصادف ، حادثه ای در هنگام کار با دستگاه دیگری رخ داد که هیچ سنخیت و تشابه و ارتباطی با دستگاهی که قانونگذار برای آنها مقرراتی را وضع نموده است نداشت  ، ولی اگر مقررات مربوط به آنها  رعایت می گردید اتفاقی هنگام انجام کار با دستگاه اخیر الذکر رخ نمی داد ،  نباید آن مقررات مستند استباط ما در استناد مسئولیت به اشخاص قرار گیرد ، بلکه باید به دنبال مقررات ایمنی  مربوط  به همان کار و یا دستگاه  بوده و درصورت عدم وجود چنین مقرراتی  باید به دنبال مقررات مربوط به کار و دستگاه های مشابه که قابل تعمیم به  کار و دستگاه مربوط به حادثه  باشد، باشیم  ، درغیر اینصورت ، باید با استدلال قوی و صریح و موجه و منجز ، دلایلی را ارایه کنیم که استناد مسئولیت به اشخاص مرتبط با حادثه رخ داده ،  عرفا ً و عقلا ً مسموع باشد

مثالی عرض کنم  ، طبق مقررات ، در مواردی که نوع کار طوری است که خطراتی برای چشم کارگران وجود دارد ،  بایدعینک های مخصوص مناسب با نوع کار دراختیارکارگران گذاشته شود ، حال فرض بفرمایید که کارگری   از کنار دستگاهی که اپراتورآن دستگاه  باید مجهز به عینک حفاظتی باشد عبور می کند و پلیسه ای از آن دستگاه به چشم وی اصابت می کند

در اینجا دیگر نباید مقرره مربوط به کار با آن دستگاه ، مستند استنباط استناد مسئولیت به اشخاص قرار گیرد  بلکه باید به دنبال مقرره ای باشیم مبنی بر اینکه مثلا ً اطراف این دستگاهها به گونه  ای پوشش داده شود که پلیسه ها به اطراف پرتاب نشود و درصورت عدم وجود چنین مقرره ای  با استدلال قوی و صریح و موجه و منجز ، دلایلی را ارایه کنیم که استناد مسئولیت به اشخاص مرتبط با حادثه رخ داده ،  عرفا ً و عقلا ً مسموع باشد وقس علی هذا

کارشناس غلامرضا بخارایی